Mit den Bürgervereen hebbt wi, 25 Lüüd, en scheune Tour mit Fohrrad mookt. Los gung dat an den Krohnstiegtunnel un dann no Ohlsdörp. Op´n Karkhoff hett uns Goornermeester i. R. Blümke denn de veelen scheunen Ecken wiest un veel vertellt.
Worüm weer Cordes so wichtig för den Karkhoff? Wat hett dat mit den Sand-steen op sik? Wo hett de letzte Obdachlose pennt? Bi G. Gründgens un Ida Ehre güng dat wieder to den Goorn vun de Froonslüüd (Bi den Woterturm links rin). Hier is allens wunnerscheun. Un dor liggt se nu bi’einanner:
Agathe Lasch – Se hatt de ersten Zettels sammelt för dat "Hamburger Wörterbuch",
Gerda Gmelin – Se harr dat Leit vun dat Theater im Zimmer,
Un Domenika – De bekannte Deern ut de Herbertstroot.
Wieder zuckelt sünd wi no dat Museum der Ämtersteine, den Schmetterlingsgoorn un de Baumgräber. Obers ok de annere Siet hebbt wi sehn. Kriegsgräber vun’n 1. un 2. Weltkrieg un de Bombengräber vun den Angriff 1943. Jümmers achter Herrn Blümke achteran. Oh’n Kort kunnst gau de verkehrte Richtung tofoten kriegen. Weet wi ut Erfahrung.
Un ok wat to smuustern gifft dat. En Froonminsch wull no den Dood vun ehren Mann nichmehr veel von em weeten. Dor hett se den Stehn eenfach annersrüm dreien loten. Op de Bramfelder siet hebbt wi noch fein bi Koffi un Koken seten. Op den Trüchweg hebbt uns nochmol de Rhododendron dat Hart wiet mookt. Hamburg ist ein schönes Städtchen, siehste wohl mit enen ganz wunnerboren Karkhoff.
(Anmerkung der Redaktion: Dieser Beitrag ist in der Septemberausgabe 2015 des Senioren Magazins Hamburg erschienen und wird mit freundlicher Genehmigung der Autorin leicht gekürzt widergegeben. Auf eine Übersetzung aus dem Plattdeutschen wurde bewusst verzichtet, liegt doch darin der besondere Reiz des Berichtes und lässt dem Leser die Begeisterung der Gruppe spüren.)